Bovenal is er één ding wat ons in ons
herstel noodlottig zal worden: een onverschillige of onverdraagzame houding ten
opzichte van spirituele uitgangspunten.
Toen
wij voor het eerst naar de 12 stappen meetings gingen, hadden de meesten van
ons grote moeite met de principes die aan ons programma ten grondslag liggen -
en daar hadden we goede redenen voor. Hoe wij ook hadden geprobeerd om onze
verslaving eronder te krijgen, wij ontdekten dat we er machteloos tegenover
stonden. We werden boos en raakten gefrustreerd wanneer mensen de suggestie
wekten dat er hoop voor ons bestond. Wij wisten wel beter. Spirituele begrippen
hadden dan misschien wel enige invloed op het leven van anderen, maar niet op
dat van ons. Ondanks onze
onverschilligheid en onverdraagzaamheid ten opzichte van spirituele principes,
voelden wij ons aangetrokken tot de 123 stappengemeenschap. Wij kwamen daar
andere verslaafden tegen en zij waren, net als wij, machteloos en hopeloos
geweest met betrekking tot hun verslaving. Zij hadden een manier gevonden om te
stoppen met gebruik, en hadden ook nog eens een manier gevonden om te genieten
van een clean leven. Zij spraken over spirituele uitgangspunten die hun de weg
hadden gewezen naar dit nieuwe leven in herstel. Voor hen waren deze principes
niet alleen theorie, ze maakten deel uit van hun ervaringen in de praktijk. Ja,
wij hadden goede redenen om terughoudend te zijn. Maar toch, de spirituele
beginselen waar andere 12 de stapleden over spraken, leken echt te werken. Onze erkenning
betekende niet dat we elk spiritueel idee zonder meer omarmden. Maar het feit
dat deze principes voor anderen hadden gewerkt, zette ons wel aan het denken.
Misschien zouden ze ook voor ons kunnen werken. Die bereidwilligheid was
voldoende om te kunnen beginnen.
Heel misschien kunnen de spirituele principes
waarover ik hoor spreken in de 12 stappengemeenschap, ook voor mij werken. Ik
ben op z'n minst bereid mij open te stellen voor die mogelijkheid.
