We gaan zitten met een schrijfblok, we
vragen om leiding, pakken onze pen en beginnen te schrijven.
We zijn in de war of
we hebben pijn. Onze sponsor zegt dan wel eens "schrijf erover." En
hoewel wij misschien een diepe zucht slaken als wij ons schrijfblok
tevoorschijn halen, weten wij dat het zal helpen. We zetten het allemaal op
papier en zo geven wij onszelf de kans om uit te zoeken wat ons dwarszit. We
weten dat we door het op te schrijven tot de kern van onze verwardheid kunnen
doordringen. Zo kunnen we de werkelijke oorzaak van onze pijn te weten komen.
Vooral wanneer we
stappenwerk doen, kan schrijven de moeite waard zijn. Veel 12destapleden houden
een dagboek bij. Louter nadenken over de Stappen, hun betekenis overpeinzen en
de werking ervan analyseren, is voor de meesten van ons niet voldoende. Er zit
iets in de fysieke handeling van het opschrijven dat behulpzaam is bij het
verankeren van de herstelprincipes in ons hoofd en hart.
Die eenvoudige
handeling van het schrijven wordt rijkelijk beloond. Helderheid, opening van
zaken die tot dusver in nevelen gehuld bleven, de stem van ons geweten: het
zijn slechts enkele voorbeelden. Schrijven helpt ons om eerlijker te zijn naar
onszelf. We gaan ervoor zitten, we brengen ons hoofd tot rust en we luisteren
naar ons hart. Wat wij in de stilte horen, zijn waarheden die we op papier
zetten.
Schrijven is een van de manieren om in mijn herstel
op zoek te gaan naar waarheid. Vandaag zal ik over mijn herstel schrijven!
